Leven in de Hof van Eden.

Beste mensen,

‘We leven in Nederland in de Hof van Eden’, aldus een commentaar rondom de verkiezingen, in de Belgische krant De Standaard.

Het is altijd goed wanneer een ander, een onverdachte bron in dit geval, dit zegt en wanneer je je daar vervolgens bij kunt aansluiten. En dat doe ik, omdat ik het daar hartgrondig mee eens ben.

Natuurlijk zijn er heel wat verschillen tussen de mogelijkheden en onmogelijkheden van mensen. We leven ook in Nederland niet allemaal

in dezelfde omstandigheden en onze wieg stond in steeds van elkaar verschillende huizen, waarbij het ook nog eens zo was en is dat je,

in en vanaf de wieg (tot het graf), wordt omringd door ‘de mensen op jouw pad’, die gelukkig meestal toch de allerbeste bedoelingen hebben, maar waarbij alles toch nog weer anders kan uitpakken. Kortom, een ieder ‘schrijft haar of zijn eigen boek des levens’.

Maar, in Nederland doen we dat onder zeer goede, misschien wel de best denkbare omstandigheden. We hebben met elkaar de

mogelijkheden om het voor heel veel mensen ‘goed’ te laten zijn. En over het algemeen is het goed. Waarom dan vaak zo zuur, zo negatief, zo agressief? Waarom gunnen we elkaar soms het licht in de ogen niet? Waarom groeien we

niet in onze opvattingen en standpunten? Waarom weet alleen ík wat goed is en hoe het moet, en waarom vind ík dat een ander het totaal bij het verkeerde eind heeft en zich op een doodlopende weg bevindt? Is het allemaal zo zwart-wit?

Zoals ik blij ben dat we voor ons bisdom (dat is althans mijn beeld) aan het einde

van een doodlopende weg met elkaar een gaatje hebben gevonden, waardoor een heel nieuw perspectief wordt geopend (zie je nou wel dat het vooral Gods Kerk is!!), zo ben ik nu ook

blij dat er meer dan in de afgelopen jaren voor onze samenleving als geheel een route opdoemt om de negativiteit en het somberen en

uitsluiten achter ons te laten en er op een positieve en optimistische manier de schouders onder te zetten. Ik laat me in geen hoek plaatsen, maar gebruik hier toch de slogan die we eerder hoorden: Het kan wél!

Beste mensen, in onze parochie gaan we rustig voort. In Zeeuws-Vlaanderen gaan de parochies rustig voort. Wij allen gaan rustig voort.

Overal is enthousiasme te bespeuren. Er gebeurt van alles. Nieuwe vragen doemen op. Nieuwe gezichten mogen we begroeten. Het geloof in Jezus Christus is springlevend! Jezus zelf is springlevend. Hijzelf gaat ons vóór. Zie je het niet? Herken je Hem niet? We hoeven het niet alleen te doen. Nooit!

Samen met velen zetten wij, hopelijk vanuit ons geloof, de schouders onder onze samenleving. Dat vraagt om verantwoordelijkheid nemen. Dat mogen en moeten we niet uit de weg gaan. Er ligt een taak voor eenieder. Samen maken we elkaar bewust van de prachtige omstandigheden waaronder wij mogen leven. En we zetten ons onverminderd in voor wie onze hulp, aandacht en gebed nodig hebben. Daarbij kijken we altijd verder dan onze neus lang is. We steken onze neus beslist ook buiten ‘onze Hof van Eden’.

pastoor Wiel Wiertz