Als leerlingen van Jezus hebben wij de taak de schat van het geloof te beleven, te vieren en door te geven. In deze nieuwe tijd kunnen we daarbij gebruik van drie belangrijke richtlijnen, drie sleutels: prioriteit van evangelisatie, goed leiderschap en de kracht van de Heilige Geest. Om aan deze sleutels de juiste voeding, kracht en samenhang te geven, is er een alles verbindende en heel wezenlijke sleutelring: de eucharistie. In dit deel richten we ons op deze sleutelring.
Vanaf het allereerste begin zijn de christenen trouw gebleven aan Jezus' gebod “Doet dit om Mij te gedenken.” De eucharistie wordt in alle parochies in heel de Kerk gevierd. Dat maakt een parochie echter nog niet missionair en de eucharistie alleen brengt geen nieuwe mensen tot Jezus.
De eucharistie heet in de volksmond 'heilige mis' en dat is afgeleid van de laatste woorden van de mis (in het latijn: ite, missa est). Toen we de eucharistie in de volkstaal gingen vieren, is dat niet vertaald, maar omschreven als: “Gaat nu allen heen in vrede.” Daarmee is een belangrijk aspect weggevallen: namelijk dat we uitgezonden worden, een missie hebben (mis komt van 'missio'). In de nieuwe uitgave van het missaal staan meerdere vertalingen, o.a. “Gaat heen en vervult uw zending als christen.”
Wat is de eucharistie van waaruit we gezonden worden? De eucharistie is een echt offer en ze verbindt ons over tijd en plaats heen met de zelfgave van Jezus, waardoor onze verlossing wordt bewerkt en aangeboden. De eucharistie is een echte maaltijd volgens de uitdrukkelijke opdracht van Jezus: neemt en eet! De eucharistie is een echte herdenking, een herbeleving die ons terugbrengt aan de voeten van het kruis en bij het lege graf: we worden iedere keer ondergedompeld in het leven, de dood en de verrijzenis van Jezus.
De Kerk heeft de aanwezigheid van Christus in de eucharistie op verschillende manieren herkend: (a) in de dienaar die gewijd is om voor de gemeenschap Christus tegenwoordig te stellen: de priester is een 'alter Christus'; (b) in de gemeenschap van gelovigen: “waar twee of drie in mijn Naam bijeen zijn, daar ben Ik in hun midden”, (c) in de Heilige Schrift en (d) in het Allerheiligste Sacrament, dat na de eucharistie in het tabernakel wordt bewaard en aanbeden.
In verschillende tijden en om allerlei redenen werd/wordt de eucharistie soms gereduceerd tot één aspect, terwijl ze al deze aspecten omvat. Het Tweede Vaticaans Concilie omschrijft de eucharistie als “bron en hoogtepunt” van waaruit de leerlingen gezonden worden. Voor de pastorale bekering van de parochie is een hernieuwde aandacht voor de eucharistie in heel haar volheid nodig. Dat betekent: de zondagse eucharistie wordt met eerbied en zorg gevierd, met relevante en verdiepende verkondiging, met muziek die het hart verheft en verwarmt, met gastvrije aandacht voor alle aanwezigen.
Zonder de eucharistie in heel haar volheid zijn de drie sleutels niet in staat om de pastorale bekering van de parochie tot stand te brengen. Ze geven aan de drie sleutels de juiste kracht en samenhang. Op de dag des Heren, op de zondag, komt de levende Heer in de eucharistie aanwezig te midden van de leerlingen. Hij zelf laat ons delen in zijn leven, en Hij zelf zendt ons uit. Zo zet de eerste dag van de week de toon voor alle (week)dagen van ons leven.
Comments