Terugblikken en vooruitkijken.

Beste mensen,

Met het feest van Christus Koning komt ons kerkelijk jaar weer tot zijn eind. “Wat gaat het allemaal snel”, is wat we daar dan op kunnen laten volgen. En dan zeggen we geen woord te veel of verkeerd… Het gaat snel, de dagen, de weken, de jaren. En toch: tegelijkertijd heeft alles zijn tijd, hebben alle dingen hun uur. Er worden mensen geboren, er sterven mensen. Zo was het altijd en zo is het nog steeds. Er is niets nieuws onder de zon. Waarom lijkt alles dan toch zo snel te gaan? Is dat omdat ons leven gemakkelijker is geworden? Minder lichamelijk? Gevarieerder en

sneller? Alles binnen handbereik? Alles heel snel wereldwijd geweten?

We zijn vaak met twintig dingen tegelijkertijd bezig en het moet allemaal meteen gebeuren en vandaag klaar zijn. Want het volgende roept alweer om onze aandacht. Let wel, ik besef heel goed dat dit alles wat ik hier schrijf ook een beetje een karikatuur is en niet voor eenieder op deze manier geldt. Ik bedoel het ‘in het algemeen’. Hoe dan ook, een kerkelijk jaar loopt ten einde. Een kerkelijk jaar waarin we ‘Pelgrims van Hoop’ waren. Het geeft een bijzondere impuls

aan Kerk-zijn, aan gelovig zijn, aan gelovige verbondenheid. De Kerk houdt er een prachtig lied aan over! En natuurlijk een kerkelijk jaar dat ons afscheid liet nemen van onze geliefde paus Franciscus. Voor heel velen is het verder moeten gaan zonder deze bijzondere mens niet gemakkelijk. Hij was een ‘hoopdrager’ voor velen.

Onze nieuwe paus werd ons dit jaar gegeven: paus Leo. Heel rustig ging hij van

start en af en toe horen we van hem. Hij bereidt zich gedegen voor op zijn rol in het volle licht van de Kerk. Dichter bij huis hebben we volop in praktijk gebracht waar we in ‘Van Advent tot Advent’ naartoe groeiden. We vieren dit jaar voor het eerst de zondag enkel in de drie parochiekerken. En het mooie is: velen vieren mee en de vieringen zijn druk bezocht. Dat doet ons allen goed.

Zo’n heel kerkelijk jaar overzien brengt heel wat herinneringen bij ons boven. Ook in onze persoonlijke levens gebeurde van alles. Laat ons de tijd nemen om terug te kijken, te beschouwen en ook vooruit te kijken. De Kerk kent geen vrije tijd. De zondag na Christus Koning begint alweer het nieuwe kerkelijke jaar met de eerste zondag van de advent. Alles ligt dan weer voor ons en open. We zijn vol verwachting en we steken het eerste kaarsje aan. De kleine Jezus, voorafspiegeling van de volwassen Jezus, opent onze harten. De advent brengt ons van dag tot dag tot het feest van Kerstmis.

En zo gaan wij allen voort, Gods volk onderweg. Tot ziens onderweg! Pelgrims van Hoop!

pastoor Wiel Wiertz