Verslag lezing Rouwzorg Regio 0114 op 28 oktober door Manu Keirsemet als thema ‘Alle beetjes helpen… om verbonden te blijven’.

Dit jaar bestaan wij, als Rouwzorg Regio 0114, 25 jaar. In dit jubileumjaar mocht Manu Keirse, die al vanaf

het begin lezingen bij ons geeft, niet ontbreken.

Op dinsdag 28 oktober jl. begon hij zijn lezing met het verhaal over de drie bomen. Rouwen is als een storm overleven. Eén storm is genoeg om als mens omvergeblazen te worden. En dat doet pijn! Het is een scheurende pijn die door merg en been gaat, ‘die

met hozen komt’ en die je niet kunt tegenhouden.

Deze rouwpijn is normaal en boosheid is een normale reactie op pijn. Durf het aan te snijden, vermijd het onderwerp niet, want pijn vermijden is rouw verlengen. Daarom helpen antidepressiva niet! Als mensen niet worden gehoord, vereenzamen ze. Zoals een bejaarde vrouw die vraagt: “Waarom mag ik niet verdrietig zijn? Ze zeggen dat ik dankbaar moet zijn dat ik en mijn

man zolang samen waren!” Dit verlies overleven is hard werken voor je lichaam en je geest.

Rouw heeft immers te maken met liefde, want liefde en verdriet horen samen.

Er zijn 4 sleutels die passen op alle deuren van verdriet, de deuren naar de toekomst:

1. Luisteren – laat de rouwende vertellen en nog eens en nog eens herhalen tot de werkelijkheid doordringt en alle stukjes van de

puzzel in elkaar vallen. Door niet te praten over gevoelens als schuld en schaamte, laat je mensen in de steek. Schuldgevoel is

een teken van liefde en verantwoordelijkheid! Luister óók naar het verhaal van kinderen, houd hen niet weg maar ga samen kijken, neem tijd voor hen. Kinderen kunnen meer dan wij denken.

2. Geef correcte informatie! – ook aan kinderen! Moedig aan om afscheid te nemen.

3. Zorg voor een warme sfeer en genegenheid - zeg dat je van ze houdt en blijft houden - ook bij echtscheiding! Kom op adem met warme chocolademelk…

4. Samen herinneringen maken en bewaren – rouwen is uniek als een vingerafdruk! ‘Sterven is verhuizen van de buitenwereld naar het hart van wie je dierbaar zijn.’ Schrijf vooraf een brief, stop een cadeau, foto of boodschap in een doos voor later.

Verlies overleven is niet vergeten! Het is ook niet loslaten, maar ‘anders leren vasthouden’! Het verlies is niet voorbij, maar je kunt het integreren in je leven. Het is als een schaduw die altijd met je meegaat. Soms is het vóór je, soms

achter of naast je. Soms is het groot, soms klein. Zo gaat verdriet ook mee. Als rouwenden ervaringen hebben met het zien, voelen, horen van hun dierbare, durven ze het aan niemand te vertellen. Toch is dit normaal gedrag van normale, evenwichtige mensen.

Oefening: als je geconcentreerd aan iemand denkt, dan zie, hoor, ruik je hem/haar. Het is belangrijk dat men weet hoe om te gaan met rouw, ook op het werk/school. Luisteren, aandacht en tijd ervoor nemen, loont uiteindelijk.

Het hélpt om verbonden te blijven met elkaar en met hen die wij missen…

Namens de 130 aanwezigen dank aan Manu Keirse voor zijn boeiende boodschap.

Rouwzorgteam